Hibernasyon olarak da bilinen kış uykusu sürecini yaşayan hayvanlar, bu süreçte enerji ihtiyacını sağlamak, hücreler için gerekli olan suyu karşılamak ve soğuk havalarda soğuktan daha az etkilenmek için vücutlarında bol miktarda yağ depolarlar. Yarasa, sincap, kirpi, yer sincabı, dağ sıçanı ve fındık faresi gibi hayvanlar kış uykusuna yatarlar.
Hibernasyona giren hayvanlar yaz bitiminden güz ortalarına kadar disfaji denilen bol miktarda beslenme ve buna bağlı olarak aşırı kilo aldıkları süreci yaşarlar. Derilerinin altında yağ dokusu ciddi oranda artan bu hayvanlar artık kışa hazırdır. Bazıları tamamen kış uykusuna yatarak vücut sıcaklıklarını 37 dereceden -3 dereceye kadar düşürür.
Torpor denilen yarı kış uykusu diyebileceğimiz sürece ayı, sinek kuşu, timsah gibi hayvanlar girer. Bu torpor dediğimiz süreçteki hayvanlar hibernasyon denilen tam kış uykusu sürecindeki hayvanlara göre daha kolay uyanırlar. Bu da tehlike anında hemen cevap vermelerini sağlar. Ayrıca vücut sıcaklıkları da fazla düşmez.
İlgili içerik: Sürüngenlerin Genel Özellikleri Nelerdir? 14 Enteresan Özellik
Kış Uykusuna Yatan Hayvanlar Su Ve Enerji İhtiyacını Nasıl Karşılar?
Kış uykusuna yatan hayvanların metabolizmaları ve nabızları yavaşlar. Vücut sıcaklığı ve soluk alıp vermeleri düşer. Dışkılama durur. Ancak bu metabolik faaliyetlerindeki azalmalara rağmen yine de enerji ve su ihtiyaçları olur. Bu ihtiyaçlarını vücutlarına depoladıkları yağ ve glikojen gibi depo besinlerini kullanarak giderirler. Yağlar parçalandıkları zaman su ve karbondioksit üretirler.
Yağların metabolizması sonucu çıkan bu su hücreler için gerekli olan su ihtiyacını karşılar. Ayrıca yağlar en fazla enerji veren besin kaynağıdır. Deri altında depo edilen yağlar kış uykusuna yatan canlılar için soğuktan koruyan izolatör görevi de yapar. Kış uykusu doğal bir süreçtir. Kış uykusundan uyandırılan hayvanlarda fizyolojik problemler görüldüğü yapılan çalışmalarla kanıtlanmıştır.
